[1]
Soms ben ik moe van 't
strijden,
moe van mijn tobben, Heer.
Ik ben geneigd tot klagen
en weet de weg niet meer.
[2]
Maar plots, 't is als een lichtstraal
die duisternis doorbreekt,
ontvangt mijn hart de vrede,
waar Christus over spreekt.
[3]
Een vrede die mij rust geeft,
geen plaats tot klagen laat,
een vrede die van U is,
't verstand te boven gaat.
[4]
Dan dank ik U, o Vader,
dank U voor nieuwe kracht,
de strijd werd over winning,
daar Christus vrede bracht. |
|