[1]
Verborgen in Uw heil'ge wil,
Daar is het rustpunt voor de ziel,
Die volle vreê genieten wil,
De vreê, die blijft, wat ook ontviel,
Mijn ziel buigt voor Uw wil zich neêr;
'k Vertrouw in alles op U, Heer. (bis)
[2]
Waar ik mijn lot aan U vertrouw,
Wat zou 'k van mensen vrezen, Heer?
Niets dan wat Gij toelaat geschiedt;
Geen bijoorzaken zijn er meer!
Volmaakt' en eeuw'ge wijsheid Gods,
Gij zijt mijn rust, mijn sterke Rots. (bis)
[3]
'k Aanbid in alles Uwe wil!
Of Hij mij vreugd breng' of een kruis;
Hij is altijd het best voor mij;
Mijn ziel vindt in Hem haar tehuis.
Al wie volkomen vrijheid wens',
Die overschrijde nooit zijn grens. (bis)
[4]
O, mocht mijn ziel als 't water dat
Men uit een vaas in d' and're stort,
In vrede elk lot aanvaarden schoon
Haar liefste plan verijdeld wordt!
Dat zo mijn ziel, aan U gewijd,
Haar ruste vind' in U altijd! (bis)
[5]
In Hem, die rust in Uwe wil,
Wordt al Uw kracht geopenbaard,
Als werktuig in Uw hand, is hij
Uitsluitend tot Uw dienst bewaard.
Dat heerlijk lot zij ook mijn deel:
'k Geef daartoe mij aan U geheel! (bis) |
|