[1]
Hoe zal ik U ontvangen,
Hoe wilt Gij zijn ontmoet,
O, 's werelds hoogst verlangen,
Des sterv'lings zaligst goed?
Dat ons uw Geest verlichte!
Houd zelf de fakkel bij,
Die, heer! ons onderrichte
Wat U behaaglijk zij!
[2]
Uw Sion strooit U palmen
En twijgen voor de voet,
En ik breng U in psalmen
Mijn jubelende groet;
Mijn hart zal 't feestkleed dragen
Van altijd jeugdig groen,
En van Uw lof gewagen,
Zo veel mijn lied kan doen.
[3]
Wat deed uit 's hemels zalen,
O Heer der heerlijkheên!
Op aard' U nederdalen?
Uw grote liefd' alleen,
Uw eindeloos erbarmen
Met onze grote nood,
Dat als met zeegnend' armen
En reddend ons omsloot!
[4]
Nog eenmaal zal Hij komen
Als Richter van 't Heelal,
Die 't moede hoofd der vromen
Voor eeuwig kronen zal.
Nog is die dag verborgen;
Wacht hem gelovig af,
Terwijl de grote morgen
Reeds schemert boven 't graf. |
|