[1]
Wees toch rustig, als uw Landman
Wilde loten bij u ziet;
't Snoeimes zal Hij wel gebruiken
Maar onnodig snijdt Hij niet!
Niet te vroeg en niet te spade
Zet Hij ooit het mes er in;
Zal een rank ooit vruchten dragen,
Dan is lijden het begin.
[2]
Wees toch rustig, ook als Jezus
Toelaat, dat u 't vuur verzengt;
En in plaats van u te helpen,
U in zwaarder lijden brengt.
Weet toch: Hij wil u slechts rein'gen,
Van wat daag'lijks Hem bedroeft;
Zal het goud gans zuiver blinken,
Dan moet 't in het vuur beproefd!
[3]
Wees toch rustig, ook als Jezus
U geheel als offer vraagt;
En uw leven meer het kenmerk,
Van Zijn smaad en lijden draagt.
Meegekruisigd, mee verrezen,
Deelgenoot in heerlijkheid;
Dat zijn zij, die als Zijn leden,
Christus gans zijn toegewijd! |
|