[1]
Gaf Jezus ook
voor mij zijn bloed?
Gold mij zijn laatste blik?
Heeft Hij zijn leven afgelegd
voor zondaars zo als ik?
[2]
Was 't om de zonden,
die ik deed,
dat Hij zijn bloed vergoot?
Wat een genade ongekend!
Wat is zijn liefde groot!
[3]
Geen wonder,
dat de zon haar gloed,
het licht zijn luister derft,
als voor het zondig mensenkind
de Zaligmaker sterft.
[4]
Daarom bedek ik mijn gelaat,
als ik zijn kruis aanschouw;
mijn hart is vol van dankbaarheid,
van schaamte en berouw.
[5]
Maar liefdeschuld
wordt niet betaald
door wie slechts tranen toont;
'k bied U mijn hart - meer heb ik niet,
opdat U daarin woont.
[6]
Ik dank U,
dat 'k van U mag zijn
U maakt van zonde vrij;
En nu U zetelt op uw troon,
denkt U, o Heer aan mij. |
|