Gij toetstet mij bij dag en nacht;
Gij vondt mij trouw, in vreugd' of smarte.
De mond sprak steeds de taal van 't harte,
Door beiden is hun plicht betracht,
Wat ook de zondaar aan moog' vangen.
Ik heb voor zijn afschuwlijk pad
Een haat, een afkeer opgevat;
Ik gruw van zijn verkeerde gangen. |
|