[1]
Geef uw lot
in handen van uw Vader,
laat uw toekomst over aan de Heer.
Hart vol onrust, zie, zijn licht komt nader,
en zijn almacht werpt de bergen neer.
[2]
Zij, die bidden,
hebben niets te vrezen;
als zij lopen, worden zij niet moe.
Nooit zal 't strijden hun te moeilijk wezen;
in de storm zendt God hun vrede toe.
[3]
Moet u door een dal
van tranen henen,
grijpt uw harte soms ontroering aan,
hoor, zijn stem spreekt:
"Wil niet langer wenen,
houd steeds moed,
want Ik zal met u gaan."
[4]
Geef ook mij, Heer,
deze diepe vrede,
die ontspringt van U, mijn rots, alleen;
dan voert nooit de vijand mij meer mede;
nimmer wank'len zullen dan mijn schreên. |
|