D' aarde sloeg van schrik aan 't beven,
Toen z' U langs Uw pad zag streven;
Zee en grote waters door,
In het nooit ontdekte spoor;
Toen G' Uw volk den weg bereiddet,
Daar Gij 't als een kudde leiddet.
Mozes' en Aarons hand
Bracht hen dus naar 't heilig land. |
|