[1]
Eens was in de hof van Eden
Gods bedoeling zonneklaar.
Trouwe liefde werd beleden,
'man en vrouw' werd tot een paar.
Adam zou niet eenzaam leven.
God zag wat ontbrak aan hem.
Daarom schiep Hij uit hem Eva.
Adams rib kreeg hart en stem.
[2]
Samen zijn zij dus geschapen;
man en vrouw, Gods evenbeeld.
God schonk hen zijn eigenschappen,
liefd' en trouw als hun juweel.
Dat zij u dan niet verlaten!
Bindt ze op uw hals, uw hart.
God en mensen zullen praten
van een liefde, die volhardt.
[3]
Mannen, vrouwen,
weest gehoorzaam,
onderwerpt u aan elkaar.
Vrouwen, weest uw man behulpzaam,
mannen, maakt uw liefde waar.
Ziet het voorbeeld van zijn leven
en zijn trouw tot in de dood.
Zo hoort u zichzelf te geven:
zo noemt men uw liefde groot.
[4]
Op de vlakte van het leven
lijken dagen op elkaar.
Als de Here is gebleven
in de liefde van het paar
is de zegen steeds verrassend
en de trouw spreekt als vanzelf.
Danken, loven is dan passend,
want de liefde geeft zichzelf. |
|