Zij zijn 't, wier voet op vallen staat,
wier weg in 't ongewisse gaat.
Tot puin wordt alles waar z' op bouwen,
verschrik'lijk zijn zij om t' aanschouwen,
ten prooi aan dood en ondergang,
al duurt het, lijkt het, nog zo lang
de Heer waakt op, dan vallen zij,
zij gaan gelijk een droom voorbij. |
|