Mijn HEER, doe mij geen pijn – ik kan niet meer –
en koel uw woede met uw medelijden,
want ik ga hier kapot. Mijn God, ik ben gebroken:
mijn leven ligt in puin. Hoe lang nog, HEER?
Mijn HEER, kom toch terug, want ik ga dood
en u bent goed. Helpt u mij overleven.
De doden zingen niet. En wie zal aan u denken
als hij gestorven en begraven is?
Ik zucht, totdat ik moe word van mijzelf
en lig in bed mijn kussen nat te huilen.
Mijn ogen doen mij pijn; ik blijf er maar in wrijven.
Wat zijn er slechte mensen om mij heen.
Laat mij, ellendelingen, nu met rust,
want God zal komen als hij mij hoort huilen
en dan komt alles goed. Dan gaan mijn tegenstanders
geschrokken en verbaasd bij mij vandaan. |
|