[1]
Op 't altaar in Gods woning
leg ik mijn offer neer;
gering zij 't voor mijn Koning,
'k weet toch: 't verheugt Hem zeer.
?t Is al wat 'k heb te geven,
het is mijn eigen wil!
Voortaan wil 'k Hem slechts leven,
ootmoedig, heilig, stil.
[2]
'k Behoef niet te versagen,
al komt de lout'ringssmart,
want alles kan ik dragen,
mag 'k rusten aan Zijn hart,
die voor mij gaf Zijn leven,
mij reinigd' in Zijn bloed,
zal Hij niet alles geven,
wat heilzaam is en goed?
[3]
Ik wil niet angstig smeken:
"Geef dit, bespaar mij dat."
Niets goeds zal mij ontbreken
op 't smalle levenspad.
Zij ook de weg verborgen,
die ik bewand'len moet,
toch ben ik zonder zorgen;
de Gids ken 'k immers goed!