[1]
Hoe zoet, Heer Jezus, klinkt Uw naam,
in 't U gewijd gemoed.
Gij bond weer aard en hemel saam
door 't off'ren van Uw bloed.
[2]
Geen hart werd ooit zo diep gewond,
zo afgemat in rouw,
dat Gij zijn leed niet helen kondt
door Uw genaad' en trouw.
[3]
De rots, waarop onwankelbaar
in nood en strijd ik sta,
is tot in 't allerbangst gevaar,
mijn Heiland, Uw gena.
[4]
Mijn Koning, Midd'laar, Herder, Vriend,
mijn alles, Heer, zijt Gij;
een Meester, die Zijn dienaars dient,
Behouder, zijt G' ook mij.
[5]
Nooit breng ik U naar waarde dank,
als ik Uw kruis aanschouw;
hoe koud en zwak toch blijft de klank
mijns loflieds op Uw trouw.
[6]
Maar eenmaal, van dit vlees ontdaan,
verheerlijkt voor Uw troon,
hef ik dan ook een loflied aan,
rein als Uw gunstbetoon.