[1]
Hebt g' een anker sterk, op des levens zee;
Als aan 't donker zwerk wolken spellen wee?
Als 't getijde wast, en de kabel spant;
Is uw anker vast, dat uw schip niet strandt?
[chorus]
Ligt van uw ziel reeds het anker vast?
Dan dreigt geen nood als 't getij ook wast.
't Scheepje ligt vast ook in 't stormgeklots:
't Anker heeft zijn grond in de eeuw'ge Rots.
[2]
Hebt g' een anker sterk, tussen klip en rots,
Waar de branding raast, woedt het golfgeklots?
Als de baren hoog, 't zwakke scheepje slaan;
Hebt g' een anker vast, dat 't niet kan vergaan?
[chorus]
Ligt van uw ziel reeds het anker vast?
Dan dreigt geen nood als 't getij ook wast.
't Scheepje ligt vast ook in 't stormgeklots:
't Anker heeft zijn grond in de eeuw'ge Rots.
[3]
Hebt g' een anker sterk, als in donk're nacht,
't Koele graf des doods ook uw scheepke wacht?
Als uw anker nu slechts in Christus rust,
Nadert ook voor u, dra de veil'ge kust.
[chorus]
Ligt van uw ziel reeds het anker vast?
Dan dreigt geen nood als 't getij ook wast.
't Scheepje ligt vast ook in 't stormgeklots:
't Anker heeft zijn grond in de eeuw'ge Rots.
[4]
Zorgt op 's levens zee, Hij uw anker is;
Hij stelt niet teleur, d' aankomst is gewis.
Veil'ge haven wacht ons aan 't eeuw'ge strand;
Na een bange reis, rust in 't Vaderland.
[chorus]
Ligt van uw ziel reeds het anker vast?
Dan dreigt geen nood als 't getij ook wast.
't Scheepje ligt vast ook in 't stormgeklots:
't Anker heeft zijn grond in de eeuw'ge Rots