Scheld met Uw stem het wild gediert',
Dat in het riet zo weeldrig tiert;
De stier- en kalverbenden;
Het volk, dat stukken zilvers geeft,
En dus zich onderworpen heeft;
Maar loert op onz' ellenden.
Gewis, wij zien hen reeds berooid,
En 't oorlogszuchtig volk verstrooid;
Gezanten zullen naadren;
Egypte zal met Morenland,
Tot God verheffen hart en hand,
Den God van onze vaadren.